In search of temporalities in video art : Ali Kazma's aesthetic gestures

Abstract

The relation between videographic images and their production technique conducts us to the notion of time because it is through this temporal correlation that aesthetic qualities such as temporalities, durations, and rhythms are formed. This study conducts two complementary inquiries related to the above-mentioned correlation: The first one is the construction of synthetic temporalities through specific parameters resulting from aesthetic gestures that video artists implement to create an experience of temporality. The aesthetic gestures considered in this study include repetition, mixing, and dilation/contraction, which is discussed around Douglas Hofstadter’s notion of self-referentiality and strange loops. The second inquiry is deciphering some possible traces that video images leave in collective memory due to juxtaposed temporalities that connect images. This second part is shaped following the methodology of Aby Warburg, which he implements through the notion of pathosformel. I argue that the videographic images, as a technical and conceptual form, have a time-building model that also participates in new revisions of memory and collective history. Chosen works from the series Obstructions (2006-2011) of the Turkish video artist Ali Kazma are analyzed formally to visualize my argument.

Video sanatındaki hareketli imgeler ve yaratım teknikleri arasındaki ilişki bizi doğrudan zaman kavramına yönlendirir: zamansalık, süre ve ritim gibi estetik özellikler ancak bu zamansal ilişki üzerinden kendilerini gösterir. Bu çalışmanın amacı bahsedilen ilişkiyi merkezine alarak birbirini tamamlayan iki düşünceyi açmaktır. Bunlardan ilki video sanatçılarının tekrar, miksaj, genişleme/daralma gibi estetik jestler aracılığıyla, zaman kavramını görsel imgeler üzerinden deneyimlemek için yarattıkları sentetik zamansallıkları araştırmaktan geçmektedir. Bu ilk araştırmanın merkezinde D. Hobstfatder’in özgöndergesel ve ‘garip döngüler’ kavramları yer almaktadır. İkinci araştırmada ise imgelerin anlamlı bir şekilde bir araya gelmesini sağlayan zamansallıklar aracılığıyla videografik görüntülerin kollektif bellekte bıraktığı izler deşifre edilmektedir. Aby Warburg’un pathosformel kavramı bu sorgulamanın metodolojik zeminini oluşturur. Çalışmanın tezi, teknik ve kavramsal bir form olarak videografik imgelerin kolektif bellek ve tarihin yeniden gözden geçirilmesine de katkı sağlayan, kendilerine has bir zamaninşa modeli olduğunu sunmaktır. Bu çalışmayı görselleştirmek için Türkiyeli video sanatçısı Ali Kazma’nın Engellemeler (2006-2011) serisinin formel analizi yapılacaktır.