Eğitimde Z kuşağı : dijital öğretim yöntemleri

Abstract

Modern toplumda bilgi, sürekli olarak değişen ve gelişmekte olan teknolojiler sayesinde kolayca erişilebilir hale gelmiştir (Goldie, 2016). Bilgi toplumu olarak adlandırılan bu dönem bilgi ve iletişim teknolojilerinin hızlı gelişimi ve yaygın şekilde kullanılmasıyla şekillenmiştir. İnternet, mobil cihazlar, dijital araçlar ve sosyal medya gibi platformlar bilginin hızla yayılmasını ve küresel ölçekte paylaşımını mümkün kılmaktadır. Bilgi toplumu ve teknolojik gelişmelerle birlikte toplumun değişen ihtiyaç ve koşulları eğitimde önemli değişikliklere yol açmıştır. Bu değişiklikler, eğitim materyallerinin dijitalleşmesi ve online eğitim platformlarının yaygınlaşmasıyla öğrencilerin eğitim sürecinde beklentilerini değiştirmektedir. Geleneksel öğretim yöntemleri ve sınıf deneyimleri öğrencilerin değişen beklentileri karşısında etkili olamamaktadır. Geleneksel öğretim metotlarının öğrencilerin ilgisini çekmemesi, teknolojinin içine doğan Z kuşağının karakteristik özelliklerinin ve öğrenme tercihlerinin önceki nesillere göre farklılık gösterdiğini ortaya koymaktadır. Artık öğrenciler esnek, interaktif ve katılımcı bir öğrenme deneyimi beklemekte ve bilgiye hızla erişim sağlayan dijital araçlarla birlikte etkileşimli bir şekilde öğrenmeyi tercih etmektedir. Küçük yaşlardan itibaren farklı teknolojik araçlar ile etkileşim halinde olmaları sebebiyle bu teknolojiler öğrencilerinin hayatlarının ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir. Z kuşağı dijital dünyaya doğal bir şekilde uyum sağlayabilen, iletişim aracı olarak dijital araçları tercih eden ve bilgiye hızla ulaşmayı bekleyen bir kuşaktır. Günümüz lise ve üniversite öğrencileri, teknolojiyi anlama konusunda uzman, teknoloji kullanımı yoluyla sosyal olarak açık, hızlı ve sabırsız ve aynı anda birçok işi yapabilen bireyler olarak nitelendirilmektedir (Singh vd., 2021). Z kuşağının belirtilen özelliklerine göre teknolojinin rolü eğitim için son derece önemlidir. Dijitalleşme zaman ve mekân esnekliği yaratmakta, dolayısıyla e-öğrenme yaygınlaşmaktadır (Cheng & Su, 2012). Ayrıca, Hamidi ve Chavoshi (2018) çeşitli teknolojik araçların eğitim için multimedya içerik kullanımını mümkün kıldığını ve öğrenme içeriklerine her an her yerden erişim sağlandığını belirtmektedir. Dolayısıyla teknoloji, öğrenme süreçleri ve bireysel eğitim de dahil olmak üzere günlük yaşamın birçok yönünü geliştirme potansiyeline sahiptir. Bununla birlikte, dijital araçların öğrenme çıktılarının yanı sıra öğrenci katılımını da arttırdığı gözlenmiştir (Karabatzaki vd., 2018). Gelişmekte olan teknolojilerin sınıf içi öğrenme metotlarına uygulanması, öğrenme deneyimlerini güçlendirmede önemli bir rol oynamaktadır. Özellikle yapay zekâ, artırılmış gerçeklik gibi sürükleyici teknolojilere dayalı senaryoların öğrencilerin sınıfta ya da eğitim ortamında daha yüksek bir aidiyet hissetmelerine ve gerçek yaşam senaryolarının simülasyonuna katkıda bulunduğu ifade edilmektedir (Seufert vd., 2022). Bilgi ve bilgi veri tabanlarına erişim sağlamanın bir rekabet avantajı olduğu ancak bilginin nasıl aranacağı, seçileceği, depolanacağı ve paylaşılacağına dair öğrencilere eğitim verilmesi gerektiği vurgulanmaktadır (González-Pérez & Ramírez-Montoya, 2022). Dolayısıyla, eğitimciler eğitim öğretim planlamalarında Z kuşağı öğrencilerinin beklentilerinin farkında olmalı, değişen toplumun koşullarını ve bu koşulların eğitime yansıttığı değişiklikleri göz önünde bulundurmalıdır. Yapay zekâ gibi gelişen teknolojiler öğrencilerin ihtiyaçlarını karşılamak, interaktif öğrenmeyi teşvik etmek ve onları geleceğin dijital toplumunda başarılı bireyler haline getirmek için önem taşımaktadır.